Projecten

Hoofdstuk

 

Paragraaf

 

LOOPANTENNE
Conclusies
Wat mij opviel was dat:
  1. bij alle lengtes aan coaxkabel, bij minimale C-waarde (dus op de hoogste frequenties) de reflectiedemping (Rd) het laagst was en dus de hoogste SWR gaf. Hoewel ........ -15 dB aan reflectiedemping geeft maar een SWR van 1 : 1,5!
  2. de extra capaciteit van 158 pF, vooral aan de hoge zijde van het afstembereik, een beduidend hogere reflectiedemping veroorzaakte, maar bij nog grotere extra capaciteit weer lager werd.
  3. het tot een lus van twee windingen brengen van de langere coaxkabels veroorzaakte een kleine vermindering van het afstembereik maar wel een beduiden hogere reflectiedemping.
  4. bij het gebruik van lange coaxkabels uit één stuk, dus zonder koppelstukjes en extra pluggen, de totale capaciteit van de coaxkabel wat lager is dan zonder koppelstukken. Logisch!
  5. op de afgestemde frequentie de SWR lekker laag blijft, meestal kleiner dan zo'n 1: 1,1! Nog niet bekend is welk deel van het toegevoerde vermogen in de ringkern wordt opgesoupeerd.
  6. het onbekende verlies ten gevolge van het gebruik van pluggen en chaissisdelen type PL en SO-239 kan omzeilt worden indien bij gewenste lengte de verbindingen worden gesoldeerd!
  7. Bij een lengte van 1,49 meter werd een Q gevonden welke varieerde tussen 86 (op het lage deel van de band) en 196 (op het hoge deel van de band) in het afstembereik, met een optimum op 24 MHz. De les hieruit is dat voor de verbinding op 20 meter de looplengte eigenlijk véél te kort was!
De lezer kan met behulp van de tabellen 3a, b en c nu de optimale lengte bepalen voor het gewenste afstembereik. Bij langere stukken coaxkabel is het, om de gehele lus hanteerbaar te houden, raadzaam om de kabel in een lus van minstens twee windingen brengen.
Praktijk
Op 18 januari 2012 hoorde ik op 20 meter op mijn bazoka-dipool (buiten over het dak gespannen op 12 - 16 - 12meter hoogte boven NAP); het station F4EQA met signaalsterkte S9.

Op mijn loop binnenshuis, met een lengte van 1,5 meter, was dit station te horen met S6. Een geschat verschil van 3 S-punten (≈18 dB)?

Bij het tunen bleek dat de SWR in de loopantenne beter was dan 1: 1,05.

Hierdoor durfde ik met een gerust hart de maximaal 100 Watt uitgangsvermogen van de FT879 te gebruiken (zie foto 7)!

Mijn eerste verbinding met deze loopantenne; ...... als rapport kreeg ik S1, hetgeen niet zo verwonderlijk is met de slechte Q van deze loop voor 20m.

De 24 Mhz-band was helaas niet open,  een verbinding hierop zou, gezien de hogere Q een sterker rapport hebben gegeven!


foto 7.

Tot slot
Het experiment verschafte mij een praktisch inzicht over de te gebruiken lengte bij het maken van een simpele loopantenne, zonder al te veel theoretische kennis. Ik wens nabouwers veel succes bij hun experimenten en hoop dat zij mij op de hoogte willen houden van hun ervaringen en (opbouwende) kritiek via pa0wjg @ veron.nl.

Koos, pa0kdf gaf 27 februari als reactie over het geschatte rendement van de loopantenne dat:
Uitgaande van de waarde van -18 dB, de vermogensverhouding 1/10^(18/10) of 0,016 bedraagt. Dat betekent 0,016e deel = 1,6% van het vermogen echt wordt uitgezonden. Immers van een normale dipool kunnen we aannemen dat het rendement er hoog is, dus bijna 100% wordt uitgezonden. Omdat de directivity van een loopantenne en van een dipool nauwelijks van elkaar verschillen kun je ze goed met elkaar vergelijken. Natuurlijk is die S-meter is niet zo nauwkeurig en moet je met die 18 dB de nodige slagen om de arm nemen.

Wat het verschil in invloed is tussen een buiten antenne en een in huis opstelling laat zich ook nog raden! Zelf ga ik weer aan de slag met een loop welke, ter vermindering van verliezen, NIET met pluggen wordt aangesloten en waarvan de lengte wordt geoptimaliseerd voor de gewenste frequentie. Met radiogroet, Willem, pa0wjg
Na woord 1
PS, houdt wel, in verband met de stralingsveiligheid, bij het gebruik van een zendvermogen groter dan 20 Watt minimaal een afstand van 1 meter tot het vlak van de loop!

Na woord 2
Mijn bijdrage is juist bedoeld om zelfbouw met eenvoudige middelen te stimuleren. In dit geval met een praktisch voorbeeld over het maken van een loopantenne en hoe je uit de tabellen de benodigde lengte kunt vaststellen voor het gewenste frequentiegebied. Het biedt daarmee een uitdaging aan andere lezers om hiermee verder te experimenteren.
De kracht van mijn experiment zit m.i. in het feit dat de wijze van inkoppeling bijzonder is, namelijk: ..... géén extra koppellus of gamma-match! Dit kan handig zijn voor het luisteren, maar voor de toepassing bij het zenden zijn meer experimenten nodig!
De redactie Electron hanteert een andere visie, helaas met voor mij niet duidelijke theoretische criteria en wilde dit artikel op voorhand niet plaatsen. Ik vraag me dan wel af hoe groot de (doel)groep van lezers is die wel met de gewenste extra informatie over "verliezen, zelfinductie en stralingsweerstand" aan de slag (kunnen) gaan.